มารพิณ
มีภาพนึง ถ่ายจากร้านหนังสือที่เมืองโกตาบารูครับ เอามาฝากกัน ตรงนี้เป็นหน้าร้านเขาครับ
มีภาพนึง ถ่ายจากร้านหนังสือที่เมืองโกตาบารูครับ เอามาฝากกัน ตรงนี้เป็นหน้าร้านเขาครับ
ที่เอามาฝากกันก็เพราะว่า อยากให้ดูว่า ร้านหนังสือมาเลย์ยังขายหนังสือ และโปรโมทตัวนักเขียน ตามมาด้วยโซเชียลมีเดียด้านล่าง ชัดเจน
ผมเองก็เป็นนักเขียนมีผลงานด้านหนังสือท่องเที่ยวและภาษาอังกฤษมา 6ถึง 7 เล่ม เคยคุยกับเพื่อนในวงการหนังสือ หลายคนหลายฝ่าย แอบตั้งข้อสังเกตว่าเดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไรร้านหนังสือเมืองไทย ถึงไม่ค่อยมีการโชว์ตัวหนังสือหน้าร้าน
ส่วนเรื่องการโปรโมท เปิดตัวนักเขียนและหนังสือเอาเข้าจริงก็มีแต่สำนักพิมพ์ใหญ่ๆ และร้านหนังสือเองก็ไม่ค่อยมีพื้นที่การจัดกิจกรรมให้เรื่องพวกนี้ ทั้งทั้งที่ เรื่องการเปิดตัวหนังสือ หรือนักเขียนมาพบคนอ่านตามร้านหนังสือเป็นเรื่องปกติที่ทำกันทั่วโลก
ส่วนเรื่องการโปรโมท เปิดตัวนักเขียนและหนังสือเอาเข้าจริงก็มีแต่สำนักพิมพ์ใหญ่ๆ และร้านหนังสือเองก็ไม่ค่อยมีพื้นที่การจัดกิจกรรมให้เรื่องพวกนี้ ทั้งทั้งที่ เรื่องการเปิดตัวหนังสือ หรือนักเขียนมาพบคนอ่านตามร้านหนังสือเป็นเรื่องปกติที่ทำกันทั่วโลก
แต่เดี๋ยวนี้ก็เดินตามห้างมองเข้าไป ร้านหนังสือกับไม่ใช่ร้านหนังสือ ตัวหนังสือถูกซ่อนไว้ กิจกรรมพบนักเขียน หรือสำนักพิมพ์ก็แทบจะหาไม่เจอ
มีคนถามผมว่าทำไมไม่เขียนหนังสือเล่มอีก ผมก็บอกตรงๆว่า เดี๋ยวนี้ก็ไม่รู้ว่าหนังสือจะขายได้มากน้อยแค่ไหน เพราะเราไม่ได้เขียนนิยาย. แต่เป็นหนังสือความรู้ โดยมากก็ไม่ได้อยู่แผงด้านหน้าไปจมอยู่ด้านหลัง ของร้าน
ถ้าเขียนหนังสืออย่างเดียวก็คง จะดำรงชีพอยู่ไม่ได้เพราะไม่ใช่คนฐานะดี ก็ต้องหาทำกินเดือนต่อเดือน
ก็คงต้องไปทำมาหากินอย่างอื่นครับ เขียนหนังสืออย่างเดียวก็คงจะอยู่ไม่รอด ยิ่งถ้าร้านหนังสือทุกวันนี้ไม่เน้นขายหนังสือแล้ว จะหวังให้นักเขียน หรือนักแปลจะอยู่ได้อย่างไร หากหวังรายได้จากตลาดหนังสือ แต่เพียงอย่างเดียว
จบข่าว.....