ไอติมกูลิโกะ กลายเป็น เรื่องใหญ่ที่ฮือฮาในสังคมไทยครับก็แปลกดีเหมือนกันที่ความนิยม ในแบรนด์ กูลิโกะ ที่ว่าไปแล้วก็อยู่เมืองไทยมานานมาก หลายสิบปีกลายเป็น กระแส ในสังคมและ social ว่าต้องกินไอติมยี่ห้อใหม่นี้กัน
ผมก็มีโอกาสไปกินมาครับแต่ต้อง ไปที่สาขาที่มีลงเวลาลงเขาจะ เอามาส่งเป็นบางวันในแต่ละสัปดาห์แล้วต้อง ไปตั้งแต่เช้ามืดหรือก่อนสว่าง เพราะว่าเขาจะมาส่งประมาณ ตี 1 ถึงตีสาม
กว่าจะได้กินก็ทุลักทุเลเหมือนกัน หลังจากเพียรพยายามอยู่หลายวันก็ได้กินครบรสครับ เหนื่อยเหมือนกัน ชอบรสมิ้นมากที่สุด ส่วนรดอื่นจัดว่าเฉยเฉยๆ
กลับมากรุงเทพฯคราวนี้ก็เจอว่าเขามี การติดป้ายเตือนที่ตู้ไอติมเดิมแล้วว่า ห้ามซื้อกันคนละหลายห่อ. แต่ละคนให้ซื้อ ได้แค่ 3 ห่อเท่านั้น ต่อ 1 ใบเสร็จ
แล้วต้องต่อแถวกันซื้อนะครับ ห้ามแย่งชิงรวมทั้งทางร้านเซเว่น ก็ไม่รับจองด้วย
จะว่าไปแล้วทั้งหมดนี้ก็เป็น กติกาสังคม และธรรมเนียมที่พึงปฏิบัติ จริงๆไม่ต้องให้เขาเตือนกันเลย
ที่เขาออกมาแบบนี้ ก็เพื่อจัดการกับคนไทย ผมเคยเห็นมากับตาไอติมกูลิโกะนี่ล่ะ มาถึงกโกย ไปหลายสิบอัน คนอื่นที่กำลังจะมาซื้อ เขาก็อดกิน ทั้งๆที่ยืนอยู่ด้วยกัน
เห็นแล้วก็ปลงไม่รู้จะด่ายังไงเหมือนกัน เพราะว่า นี่ขนาด บ้านเมืองยังปรกติ ไม่มีแผ่นดินไหววิกฤตภัยธรรมชาติอะไรเกิดขึ้นก็ยังแย่งชิงกันได้ขนาดนี้
มีอะไรขึ้นมาก็คงต้องตัวใครตัวมัน
