ต้องก้าวไปไกลกว่าภาษาอังกฤษ
โดย มารพิณ
ผมจะเล่าให้ฟังนิดนึง หลังจากผมเขียนหนังสือภาษาอังกฤษร้ายสาระออกมาเมื่อเกือบสิบปีก่อน ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมได้ใช้ “หลักการ” และ “วิธีการ” เดียวกัน มาเรียนรู้ มาฝึกภาษาต่างประเทศอื่นๆ เพิ่มเติมอีกหลายภาษา แล้วก็พบว่า ทั้งหมดทั้งปวงแล้วก็ใช้หลักการพื้นฐานเดียวกัน สิ่งที่ได้จากการเขียนเล่มภาษาอังกฤษร้ายสาระก็เอามาประยุกต์ใช้กับภาษาอื่นได้
ตอนนี้ ผมพอพูดภาษาจีนกลางที่ใช้ในชีวิตประจำวันและเดินทางได้ รวมทั้งภาษาเวียดนาม ส่วนภาษาเขมรได้อีกนิดหน่อย และกำลังเรียนภาษามาเลย์-อินโดนีเซีย รวมทั้งฝึกภาษาญี่ปุ่น
ถ้าใครสนใจก็ลองเอาหลัก และ วิธีการที่มีในหนังสือเล่ม "ภาษาอังกฤษร้ายสาระ" นี้ไปใช้กับภาษาอื่น ในแถบเอเชียนี้ ครับเผื่อจะเกิดประโยชน์ในวันข้างหน้า จริงๆ ภาษาทางเอเชียนี่ ถ้าไม่นับตัวเขียนตัวอักษร เอาแค่ภาษาพูด เราจะฝึกได้ไม่ยาก
แต่ก็มีข้อยกเว้นที่ภาษาพม่า ญี่ปุ่น เกาหลี ที่จะมีโครงสร้างประโยคหลายอย่างที่ยากกว่าเพื่อน
โดยทั่วไป ถ้าไม่นับภาษาลาวแล้ว ภาษาของประเทศเพื่อนบ้านในภูมิภาคนี้ที่คนไทยจะเรียนรู้ได้ง่ายที่สุด มีสามภาษา คือ บาฮาซาอินโด-มาเลย์ จีนกลาง และเวียดนาม
แล้ววันหลังเรามาคุยกันต่อครับ....
© สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ
