วันเสาร์, กันยายน 01, 2555

คำแนะนำไปเที่ยวนอก แบบไม่ต้องกลัวเรื่องภาษาอังกฤษ




โดย มารพิณ
ไป เฟซบุ๊ค   www.facebook.com/marnpinbook
ไป หน้ารวมข้อมูลเที่ยวนอก-แบคแพค




ผมเอาไอเดียเล็กน้อยมาฝากครับ เป็นข้อคิดสำหรับใครที่ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง แต่อยากเที่ยวนอก อยากเดินทางต่างแดน แบบอิสระมากขึ้น ซึ่งจริงๆ  แล้วทำได้ครับ ถ้าเราวางแผนดีพอ...

 หยิบมาจากท่อนนึงของหนังสือที่ผมเคยเขียนไว้ใช้ชื่อว่า    Snake Fish Fish  อังกฤษเที่ยวนอก ครับ ใครอยากได้เล่มเต็มพกเที่ยวไปต่างแดนก็ดูได้ตามลิงก์หนังสือเล่มนี้ครับ อิ....อิ..... แอบขายหนังสือบ้างเล็กน้อย  แบบนี้คงไม่ว่ากันนะ

 บัญญัติสิบประการก่อนเที่ยวนอกแบบไม่กลัวภาษาอังกฤษ

ออกจากบ้านคือความเสี่ยงทั้งสิ้น ไม่ว่าจะอยู่เมืองไทยหรือเมืองนอก แต่เราก็ไม่อยากทนจับเจ่าอยู่กับบ้านทั้งชีวิตใช่มั้ยล่ะ ที่เราทำคือควบคุมความเสี่ยงให้อยู่ในระดับที่จัดการได้

ขอย้ำเรื่องนี้ไว้สั้นๆ เพราะมันไม่ใช่เรื่องทักษะภาษา แต่เป็นเคล็ดลับทั่วไปที่เอาใจใส่แล้วจะทำให้ชีวิตต่างแดนเราง่ายขึ้น ซึ่งเมื่อทุกอย่างง่ายขึ้นแล้ว ไม่เจอสถานการณ์ซับซ้อนแล้ว ทำให้เราไม่ต้องใช้ภาษายากๆ ตามไปด้วยนั่นเอง

1- เพื่อนร่วมทางต้องมี เรื่องแรกที่จะทำให้เที่ยวนอกง่ายขึ้นคือมีเพื่อนร่วมทาง สำหรับใครที่ภาษาอังกฤษไม่ดี เพื่อนร่วมทางจะช่วยเราได้ เช่น แบ่งเรื่องภาษาออกเป็นหมวดหลักๆ ไปดูเป็นการบ้านก่อนไปนอก เช่น บทสนทนาที่สนามบินเรารับเป็นคนนำคนเจรจา แล้วให้เพื่อนเราให้ดูเรื่องร้านอาหารกับโรงแรม เอาแค่ว่าสั่งปลาได้ปลา ไม่ใช่สั่งปลาแล้วได้หมูเท่านั้นพอ ส่วนอีกคนถ้ามีให้ฝึกเรื่องต่อราคาของกับช้อปปิ้ง เป็นต้น พอแบ่งหน้าที่เรื่องใช้ภาษากันเรียบร้อยแล้ว เราก็ไม่ต้องปวดหัวมานั่งฝึกภาษาอังกฤษคนเดียวกันทั้งเล่ม
  1. สมุดบันทึกเล่มเล็กๆ มีความสำคัญมาก หาปากกาลื่นๆ ติดตัวไปซักด้ามสองด้าม ถ้านึกไม่ออกว่าจะสั่ง xxไข่ดาวxy ว่ายังไง ลองวาดรูปให้เด็กเสิร์ฟมันดูสิครับ จะเห็นผลทันตาเห็น แล้วเรายังเอาไว้จดข้อมูล เขียนชื่อโรงแรมที่พัก เขียนรูปประโยคสำคัญๆ ไว้ สารพัดประโยชน์ครับ !
  2. อย่าทำเรื่องง่ายให้มันยาก ผมเห็นในหนังสือบทสนทนาเที่ยวนอกบางเล่มมีประโยคพิลึกฟังแล้วสยองหัวใจ เช่น ไปร้านเสริมสวย บอกช่างให้ย้อมผมแล้วดัดผมแบบนั้น ย้อมผมเฉดสีนี้ ! หรือประโยคอะไรที่มันโคตรจะยาก แต่คำแนะนำในเล่มนี้ก็คือ อย่าริอ่านไปตัดผมเมืองนอกหรือทำอะไรที่ยากๆ ก็เป็นพอ หลักการที่โคตรจะง่ายเลยก็คือ ถ้าภาษาเราไม่ดีอย่าไปคิดอ่านทำอะไรยากเกินกำลัง เช่น ชวนฝรั่งคุยเรื่องงานศิลปะในพิพิธภัณฑ์ หรือวิจารณ์หนังเรื่องดาวินชี่ โค้ด หรือถามความเห็นเรื่องประชาธิปไตยกับสังคมเอเชีย หรือนิพพานตามแนวคิดของพุทธแบบเถรวาทต่างจากนิกายเซ็นอย่างไร หรือคิดอ่านไปจีบสาวผมบลอนด์ที่นั่งอยู่โต๊ะริมหน้าต่าง ขอร้อง ! เรื่องพวกนี้เก็บเอาไว้ก่อนเถอะครับ
  3. วางแผนแล้ว วางแผนอีก คำนวนทุกอย่างให้ละเอียดเสียตั้งแต่เมืองไทย ไม่ว่าเส้นทางว่าจะไปไหนบ้าง บินเมื่อไหร่กลับวันไหน ต้องใช้เงินเท่าไหร่ อัตราแลกเปลี่ยนเท่าไหร่ เบอร์สถานทูตไทยที่โน่นคืออะไร ทำแบบนี้เพื่อไม่ให้มีปัญหาระหว่างทาง เช่น ตกเครื่องบิน เลื่อนไฟล์ท เงินหมด หลงทาง ซึ่งเรื่องพวกนี้ต้องใช้ภาษาในระดับยากขึ้นไป ซึ่งถ้าไม่จำเป็นแล้วควรหลีกเลี่ยง
ค้นข้อมูลท่องเที่ยวจากอินเทอร์เน็ต รวมทั้งแผนที่ด้วย เบอร์สถานทูต หรือสถานกงสุลไทย หาดูได้จากเว็บกระทรวงการต่างประเทศที่ www.mfa.go.th
  1. ซื้อหนังสือ lonely planet ของประเทศที่เรากำลังจะไป ไกด์บุ๊คของสำนักพิมพ์นี้ถึงแม้จะเป็นภาษาอังกฤษหมด แต่สุดยอดในเรื่องข้อมูลเอาตัวรอด อยู่ไหน พักไหน เที่ยว กินที่ไหน ราคาต่อเล่มตกอยู่ราวพันบาท แต่ขอรับรองว่าคุ้ม ซื้อมาแล้วค่อยๆ แกะภาษาอังกฤษไปครับไม่ยากหรอก มันมีชื่อโรงแรม เบอร์โทร์ ราคา พร้อมกับบอกว่าอยู่ตรงไหนในแผนที่ เท่านี้ก็พอดูออกได้แบบไม่ต้องใช้ความรู้ภาษาอังกฤษอะไรมาก ดูเบอร์เว็บได้ที่ www.lonelyplanet.com
  2. ซ้อมก่อน ถ้าไม่เคยไปไหนด้วยตัวเอง เวลาจะเที่ยวไม่ง้อทัวร์ ให้ลองไปตะลุยประเทศง่ายๆ ก่อน เช่น สิงคโปร์ ฮ่องกง เวียดนาม มาเลเซีย หรือลาว ที่แทบไม่ต้องใช้อังกฤษเลย
  3. พร้อมรบ ก่อนเข้าสมรภูมิ ตรวจเช็คอาวุธหรือยัง ของจำเป็น เช่น ยาประจำตัว ยาดม ยาหม่อง แว่นสำรองสำหรับคนตาสั้น ของใช้จำเป็น ซีร็อกซ์พาสปอร์ตไว้เผื่อหาย เรื่องพวกนี้ต้องเตรียมให้พร้อม
  4. โทรศัพท์มือถือ จะเอาไว้โรมมิ่งโทรกลับสยามประเทศหรือจะเอาไว้ใส่ซิมของประเทศที่เราไปก็เป็นประโยชน์ครับ ไปเที่ยวเอง กลุ่มนึงสามสี่คน ถ้ามีโทรศัพท์มือถือใส่ซิมประเทศนั้นเอาไว้คุยติดต่อกันเวลาแยกเดินเที่ยวจะทำให้ชีวิตง่ายขึ้นเยอะ ที่สำคัญมันยังเอาไว้เป็นนาฬิกา ปฏิทิน และนาฬิกาปลุกในตัว
  5. อ่านเล่มอื่นด้วย เงื่อนไขการเดินทาง และระดับภาษาของนักเดินทางแต่ละคนต่างกัน อย่าคิดว่าหนังสือเล่มนี้จะเพอร์เฟ็กต์เลิศประเสริฐศรีมณีไขแสงอะไรแบบนั้น ซื้อของคนอื่นมาอ่านด้วย ลองหาดูรูปประโยคแปลกๆ เอามาไว้พูดเท่ห์ๆ บ้างก็ไม่เลวนี่นา
  6. ทำใจ ข้อสุดท้ายเนี่ยสำคัญสุดๆ เพราะว่าในบางครั้ง หรือหลายครั้ง ไม่ว่าเราจะรู้ภาษาอังกฤษมากแค่ไหน เก่งแค่ไหน แต่ดันไปเจอคนบางคนที่อาจทำให้เราอาจจะอยากตะโกนออกมาดังๆ ให้ลั่นว่า.... ตูไม่รู้เลยว่า มาน พูดเหี้ยอะไร ! ไอ้เวรเอ๊ย !  

ข้อมูลนี่ย่อมาจากหนังสือ  Snake Fish Fish  อังกฤษเที่ยวนอก ครับ ใครอยากได้เล่มเต็มพกเที่ยวไปต่างแดนก็ดูได้ตามลิงก์หนังสือเล่มนี้ครับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ cx]

 ใครที่คิดว่าเรื่องราว ข้อมูลการเดินทางที่เขียนที่นี่โอเค น่าสนใจ ฝาก share บอกต่อเพื่อนๆด้วยครับ ผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามนะครับ เพราะเดินทางบ่อย คงมาตอบได้ไม่ทันใจ
 © สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ
by Jib