วันเสาร์, สิงหาคม 13, 2554

ทำไมมีเครื่องหมายบอกประเภทคำ หรือไวยากรณ์อย่าง adj. verb หรือ noun น้อยมากในบล็อกนี้

โดย มารพิณ
 www.facebook.com/marnpinbook 



ใครที่ตามอ่านบล็อก (blog) นี้มาโดยตลอด อาจจะสังเกตุออกอย่างนึงว่า  ในงานเขียนทั้งที่ผ่านมาในอดีต ปัจจุบันที่เขียนไป และที่จะมีมาในอนาคตวันหน้าน่ะ

ผมไม่อธิบายไวยากรณ์ หรือกำกับ เป็น noun หรือ  adj    หรือ adv  อะไรมาก  แบบว่า... นานนานจะเห็นซักที ไม่โผล่หน้ากันสลอนแบบในงานเขียนของท่านอื่น  

ทั้งหมดนี้เป็น "เจตนา" ครับ   เหตุผลง่ายๆ  ก็คือ  ลำพังคนไทยมาเรียนภาษาอังกฤาก็ปวดหัวพออยู่แล้ว  อย่าเลย....    อย่าไปฝืนให้ต้องรู้อะไรที่มากเกินไป  เพราะเครื่องหมายพวกนี้มันรกหูรกตา กีดขวางการเรียนรู้มาก เวลาเรากวาดตาดูตำราพวกนี้ทีไร แล้วจะตาลายทุกที 

ที่ผมทำคือ อธิบายด้วยภาษาไทย และความหมายที่ให้ไปมันเท่ากับบอกเป็นนัยอยู่แล้วว่า ไอ้ คำนั้น  น่ะ มันจะเอาไปใช้ยังไง โดยไม่จำเป็นต้องติดป้าย adj  หรือ  noun ให้เพิ่มความยุ่งยาก

เครื่องหมายพวกนี้เหมาะกับคนเก่ง หรือ คนที่รู้เรื่องอยู่แล้ว   เหมือนพวกพิกัด GPS  ทางภูมิศาตร์ที่เป็นตัวเลขละเอียดยิบน่ะครับ  รู้ก็ดี ไม่รู้ก็ไม่เลวร้าย หรือเสียหายอะไร

 เครื่องนำทาง GPS ที่มันดังเพราะมันทำแค่ บอกทาง ซ้าย ขวา หน้า หลัง ไม่ได้บอกให้ไปพิกัดนั้น พิกัดนี้ ที่คงมีไม่กี่คนในเมืองไทยที่ที่จะเข้าใจ ตัวเลขพิกัดกันในแบบกระจ่างสว่างโร่ในเรื่องเฉพาะทางอะไรขนาดนั้น

ลองย้อนไปอ่าน   บทความ หรืองานเขียนเก่าๆ ที่ผมเขียนมาในเว็บนี้ (ที่เขียนมา 10 ปี เอามารวบรวมไว้ที่นี่หมด)   จะเห็นว่า  น้อยมาก ที่ผมจะบอกเจาะจงลงไปว่าอันนั้นเป็นคำนาม หรือ อะไร

แต่หยุดนึกนิดนึงครับ รู้เรื่องมั้ยครับ   เข้าใจมั้ยครับ  ถ้าใช่ ก็คือ เราเข้าใจความหมาย และความหมายของเรื่องราว  ความหมายของคำแต่ละคำ   สำคัญกว่าอะไรอื่น

....ไม่งั้นเราจะมีภาษาเอาไว้สื่อสาร ทำไม
รวมลิงก์หนังสือมารพิณ