โดย มารพิณ
ไป เฟซบุ๊ค www.facebook.com/marnpinbook
ไป หน้ารวมข้อมูลเที่ยวนอก-แบคแพค
ไกด์บุ๊คพวกนี้จะแนะนำร้านอาหารตามที่ต่างๆ ที่อยู่ไม่ไกลแหล่งท่องเที่ยวไว้ด้วย เรามาดูกันว่าสไตล์การเขีบนเขาเป็นอย่างไร ของจริงอาจมีต่างออกไป แต่หลักการเอาไปประยุกต์ใช้ได้เสมอ ศัพท์ก็ใช้ซ้ำไปซ้ำมาเราศึกษาทีเดียวก็รู้เรื่อง
ตอนนี้เป็นเรื่องหาที่กินครับ ใครอยากทราบวิธีดูข้อมูลที่พักจากหนังสือโลนลี่แพลเน็ต ให้ไปดูที่ลิงก์ตอนก่อน http://feelthai.blogspot.com/2012/10/how-to-read-lonely-planet-guidebook-English.html นี้ ครับ
มองหาที่กิน
ถัดมาจากเรื่องที่พักก็คือพวกข้อมูลร้านอาหาร
ในไกด์ดาวเหงาเขาใช้ชื่อตรงมากคือ
Eating (ที่กิน)
รูปแบบการเขียนข้อมูลตรงนี้ก็จะคล้ายๆ
กับพวกที่พัก เราไม่ต้องสนใจรายละเอียด
เอาข้อมูลที่หัวก่อน
ผมจะลองสมมติตัวอย่างมาให้ดู
Bakabara Café (Map p200; Tel 222 777;
21 Republic Rd.; Meals US 3-8; breakfast, lunch&dinner)
เราก็รู้ว่าร้าน
Bakabara Café มันตั้งอยู่ที่ถนนรีพับลิค
อยู่ในแผนที่หน้า 200
ของไกด์บุ๊คเล่มนี้
เบอร์โทรอะไร และอาหารราคาราวๆ
3-8 เหรียญฯ
ขึ้นอยู่กับว่าเราสั่งของถูกหรือแพง
ร้านนี้ขายทั้งวัน เพราะเขาบอกว่ามี
breakfast (มื้อเช้า)
lunch (มื้อเที่ยง)
และ dinner (มื้อเย็น)
เราอยากไปก็เปิดแผนที่ดูว่าอยู่ตรงไหน
หรือโทรไปสอบถามกันได้
ราคาที่เขาบอกทำให้เรากะคร่าวๆ
ได้ว่ามันเกินงบของเราเองหรือป่ะ
อันที่จริงมีร้านอาหารอีกเยอะครับที่ไม่มีในโลนลี่แพลเน็ต
เพราะเขามักจะแนะนำแต่ร้านที่ดูดีหน่อย
หรือมีอาหารแบบที่ “ฝรั่งกินได้”
พวกเราคนเอเชียกินได้หลากหลายกว่านั้นมาก
เดินๆ เดี๋ยวก็เจอเยอะแยะครับ
มาลองดูอีกตัวอย่างนึง
สมมติขึ้นมาอีกเหมือนกัน
Bangkok Lotus (Map p200; Tel 221 555;
29 Lawara Rd.; Mains US 10-18; lunch &dinner)
อย่าแปลกใจว่าเวลาไปเที่ยวที่ไหน
หรือเปิดไกด์บุ๊คประเทศโน้นประเทศนี้แล้วจะเจอร้านอาหารไทย
ซึ่งข้อดีก็คือถ้าคิดถึงเมืองไทยก็แวะทานกันได้
แต่ข้อเสียก็คือ
ส่วนใหญ่เป็นระดับภัตตาคารครับ
ราคาไม่ถูกเลย
จากตัวอย่างข้างบนนี้จะเห็นว่าราคาอาหารที่ตามคำว่า
mains นั้นอยู่ที่
US 10-18 จัดว่าแพงเลยทีเดียว
ส่วนข้อมูลอีกอย่างก็คือ
มีแต่ lunch &dinner
ก็คือเขาไม่เปิดขายตอนเช้านั่นเอง
เห็นมั้ยครับ
เราเริ่มดูไกด์บุ๊คกันเป็นบ้างแล้ว
ข้อมูลเวลาเปิดปิด ยังมีแบบอื่นๆ
อีกเช่น ถ้าเขาบอกว่า lunch
Mon-Fri& dinner daily อย่างงี้ก็หมายความว่า
มื้อเที่ยงมีบริการเฉพาะวันจันทร์ถึงศุกร์(ก้อ
Monday-Friday) ส่วนอาหารเย็นนั้น
มี daily ก็คือ มีทุกวัน
ส่วนพวกผับหรือบาร์นั้น
เขาจะแนะนำในหัวข้อ Drinking
(ดื่ม) ฟังแล้วเข้าใจดีมาก
จะเห็นว่าแต่ละหัวข้อเขาพยายามใช้คำง่ายๆ
ทั้งนั้น เช่น Sleeping หรือ
Eating เป็นต้น
ค่อยๆ งมไปครับ ถ้าใครไม่ถนัดภาษาอังกฤษ แต่ก็สามารถอ่านข้อมูลจากหนังสือ Guide โลนลี่แพลเน็ตได้แบบไม่ต้องง้อใคร เพราะจริงๆ ใช้ศัพท์ไม่มากมายอะไรครับ
รวมลิงก์หนังสือมารพิณ
ภาษาอังกฤษร้ายสาระ
Snake Fish Fish อังกฤษเที่ยวนอก
คู่มือสนทนาภาษาจีนฉบับ จิ้มชี้เที่ยว
รวมหนังสือที่เขียน(ท่องเที่ยว+ภาษา)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ cx]
ใครที่คิดว่าเรื่องราว ข้อมูลการเดินทางที่เขียนที่นี่โอเค น่าสนใจ ฝาก share บอกต่อเพื่อนๆด้วยครับ ผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามนะครับ เพราะเดินทางบ่อย คงมาตอบได้ไม่ทันใจ
© สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ
