โดย มารพิณ
"น้อง...ไก่สับจานนึง ข้าวถ้วย" บอกไป ว่าแล้วก็หาที่นั่ง พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอป้ายโฆษณา Facebook ของร้าน ก่วงเฮงไก่ตอนประตูน้ำ (Kuang Heng) ติดเด่นเป็นสง่าอยู่ที่ข้างฝา เข้าอย่างจัง
ที่ผ่านมา ก็พอ รู้อยู่ว่าเมืองไทยเล่นเฟซบุ๊คกันมาก โดยเฉพาะช่วง 6 เดือนหลังมานี่เล่นกันหนัก ยอดคนรู้จักของผมเองในเฟซบุ๊คก็เพิ่มวันเพิ่มคืนอย่างน่ากลัว จนมีเพื่อนเกินพันรายแล้ว แต่อดแปลกใจไม่ได้อยู่ดีว่ามากมาย แถมซึมลึกขนาดนี้เชียวหรือ
ถ้าเทร็นด์ยังไปแรงแบบนี้ คงอีกไม่นานที่ Facebook คงไม่ต่างอะไรจากบัตรประชาชนออนไลน์ของคนๆ หนึ่ง ในขณะที่บัตร ประชาชนของภาครัฐเมืองไทย ที่ยังทะเลาะกันไม่เสร็จว่า สมาร์ทการ์ดถูกกฏหมายหรือไม่ อย่างไร นั้นคงมีบทบาทน้อยลงไปเรื่อยๆ
จริงๆ แล้วถ้าวินาที มีประกาศทางการให้เลิกเฟซบุ๊ค จริงๆ จังๆ ผมว่านะ โรงพยาบาลคงรับมือไม่อยู่ คงต้องมีคนลงแดงตายกันค่อนประเทศกระมัง
หวังว่าคงเป็นอย่างนั้น...เบื่อที่จะแลกบัตรประชาชนตามตึกเวลาไปติดต่องานเต็มทน ดูโปรไฟล์เฟซบุ๊คแทนได้มั้ยเนี่ย
ผมตามไปเปิดดูต่อในโปรไฟล์ของข้าวมันไก่เจ้านี้ อืมม์ มีคนมาเม้นดีๆ ทั้งภาษาไทยและอังกฤษแถมยังมีลิงก์ไปวิดีโอที่อัพโหลดขึ้น youtube.com สาธิตการทำข้าวมันไก่ออกรายการ กิน อยู่ คือ ด้วยนะ ลองดูลิงก์วิดิโอยูทูบด้านล่างนี้ครับ
http://www.youtube.com/watch?v=FgB-cWa0DVA
รวมลิงก์หนังสือมารพิณ
- ภาษาอังกฤษร้ายสาระ
- Snake Fish Fish อังกฤษเที่ยวนอก
- คู่มือสนทนาภาษาจีนฉบับ จิ้มชี้เที่ยว
- รวมหนังสือที่เขียน(ท่องเที่ยว+ภาษา)
- +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มีอะไรก็คอมเมนท์มาได้ นะครับ.... ใครมีความรู้เพิ่มเติมก็มาแชร์กัน ผมไม่ได้เก่งอะไรมากมาย ยังไงฝากบอกแนะนำลิงก์ของบล็อก feelthai.blogspot.com ต่อเพื่อนๆ ด้วย
แต่ผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามภาษาอังกฤา หรือแก้ปัญหาการบ้านภาษาอังกฤษนะครับ
© สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ
(English for learners - blog)
