โดย มารพิณ
ไป เฟซบุ๊ค www.facebook.com/marnpinbook
ไป หน้ารวมข้อมูลเที่ยวนอก-แบคแพค
หาราคากลางก่อนต่อให้เจอ
ในย่านขายของโดยทั่วไปจะมีของขายคล้ายๆ
กัน เดินร้านไหนดูร้านไหนก็ได้เพราะของขายเหมือนกันหมด
(เหมือนเราเดินที่ไนท์บาซาร์ที่เชียงใหม่
หรือตลาดมืดที่หลวงพระบางล่ะครับ)
ถ้าไม่รู้จะเริ่มตรงไหน
ให้หา “ราคากลางก่อนต่อ”
ของสินค้าซักอย่าง
แล้วเอาราคาของสินค้าตัวนั้น
ประเมินว่าแต่ละเจ้าบอกผ่านกับเรามากน้อยแค่ไหน
วิธีนี้เราจะพอเช็คได้ว่า
แต่ละเจ้า “เขี้ยว” กับเราแค่ไหน
ตัวอย่างเช่น
แต่ละร้านมีวางขายของที่ระลึกหลายอย่าง
เราเลือกถามอย่างนึง
สมมติว่าคือ กระดิ่งทองเหลืองน่ารัก
เราลองถามไปหลายๆ ร้านดู
เจ้าแรกบอกว่า 50 รูปี
เจ้าถัดมาบอกว่า 60 รูปี
เจ้าเยื้องๆ กันบอกว่า 70
รูปี จากนั้นเจ้าต่อไปอีกบอกว่า
90 รูปี
ส่วนเจ้าสุดท้ายที่ถามบอกว่า
60 รูปี
เราก็ลองนึกในใจคิดค่าเฉลี่ยออกมาสิครับ
กะคร่าวๆ ว่า ราคาที่ควรจะเป็นน่าจะอยู่ที่
50-60 รูปี
และไอ้ร้านเฮงซวยที่มันบอกราคามาตั้ง
90 รูปีเนี่ย
ไม่ควรจะคบหาสมาคมกับมันอย่างยิ่ง
แนะว่าให้ใช้วิธีนี้หาร้านที่ตั้งราคาสมเหตุสมผลหน่อย
ถ้าเราอยู่เมืองนั้นหลายวัน
อาจใช้วิธีนี้เป็นการสุ่มหาข้อมูลวันแรก
เช็คดูว่าร้านไหนเขี้ยว
ไม่เขี้ยว อย่าลืมว่านี่คือ
“ราคากลางก่อนต่อ” นะครับ
ราคาจริงเราค่อยไปต่อรองกันอีกที
ซึ่งน่าจะได้ถูกลงไปกว่านี้
ซื้อแล้วถามข้อมูลอื่น
วิธีหาข้อมูลอย่างหนึ่งก็คือ เราซื้อของอะไรที่ร้านไหนไปแล้ว ถ้าคนขายภาษาอังกฤษดีคุยรู้เรื่อง เราอาจถามคนขายต่อว่า ซื้อสินค้าแบบอื่น(ที่ร้านนั้นไม่ได้ขาย) ควรจะซื้อแบบไหน ราคาเท่าไหร่ เช่นสมมติว่า เราซื้อกระดิ่งทองเหลืองจากร้านเครื่องทองเหลือง เราอาจถามคนขายว่า ซื้อผ้าพันคอควรซื้อยังไงดี ราคาเท่าไหร่ เข็มขัดหนังซื้อร้านไหนดี
รวมลิงก์หนังสือมารพิณ
ภาษาอังกฤษร้ายสาระ
Snake Fish Fish อังกฤษเที่ยวนอก
คู่มือสนทนาภาษาจีนฉบับ จิ้มชี้เที่ยว
รวมหนังสือที่เขียน(ท่องเที่ยว+ภาษา)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ cx]
ใครที่คิดว่าเรื่องราว ข้อมูลการเดินทางที่เขียนที่นี่โอเค น่าสนใจ ฝาก share บอกต่อเพื่อนๆด้วยครับ ผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามนะครับ เพราะเดินทางบ่อย คงมาตอบได้ไม่ทันใจ
© สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ
