วันเสาร์, ธันวาคม 11, 2553

ข้าวมันไก่กะเฟซบุ๊ค


โดย มารพิณ 


เอาเรื่องราวที่เจอบนเส้นทางชีวิตบ้าง  วันก่อนเดินทางออกจากรุงเทพฯ  บนเส้นทางมาอีสานต่อลาวเข้าเวียด แวะไปแลกเงินร้านประจำแถวประตูน้ำมา  เดินผ่านเลาะมาตามฟุตบาธ แล้วก็เจอเข้ากับร้านเข้ามันไก่ สั่งเด็กหน้าร้านทันที

 "น้อง...ไก่สับจานนึง  ข้าวถ้วย"     บอกไป ว่าแล้วก็หาที่นั่ง พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอป้ายโฆษณา Facebook  ของร้าน ก่วงเฮงไก่ตอนประตูน้ำ (Kuang Heng)  ติดเด่นเป็นสง่าอยู่ที่ข้างฝา เข้าอย่างจัง


ที่ผ่านมา  ก็พอ รู้อยู่ว่าเมืองไทยเล่นเฟซบุ๊คกันมาก โดยเฉพาะช่วง 6 เดือนหลังมานี่เล่นกันหนัก  ยอดคนรู้จักของผมเองในเฟซบุ๊คก็เพิ่มวันเพิ่มคืนอย่างน่ากลัว จนมีเพื่อนเกินพันรายแล้ว   แต่อดแปลกใจไม่ได้อยู่ดีว่ามากมาย แถมซึมลึกขนาดนี้เชียวหรือ


ถ้าเทร็นด์ยังไปแรงแบบนี้  คงอีกไม่นานที่ Facebook คงไม่ต่างอะไรจากบัตรประชาชนออนไลน์ของคนๆ  หนึ่ง ในขณะที่บัตร ประชาชนของภาครัฐเมืองไทย ที่ยังทะเลาะกันไม่เสร็จว่า  สมาร์ทการ์ดถูกกฏหมายหรือไม่ อย่างไร นั้นคงมีบทบาทน้อยลงไปเรื่อยๆ


                                    จริงๆ  แล้วถ้าวินาที มีประกาศทางการให้เลิกเฟซบุ๊ค จริงๆ จังๆ    ผมว่านะ  โรงพยาบาลคงรับมือไม่อยู่  คงต้องมีคนลงแดงตายกันค่อนประเทศกระมัง

หวังว่าคงเป็นอย่างนั้น...เบื่อที่จะแลกบัตรประชาชนตามตึกเวลาไปติดต่องานเต็มทน  ดูโปรไฟล์เฟซบุ๊คแทนได้มั้ยเนี่ย


ผมตามไปเปิดดูต่อในโปรไฟล์ของข้าวมันไก่เจ้านี้ อืมม์  มีคนมาเม้นดีๆ  ทั้งภาษาไทยและอังกฤษแถมยังมีลิงก์ไปวิดีโอที่อัพโหลดขึ้น youtube.com สาธิตการทำข้าวมันไก่ออกรายการ กิน อยู่ คือ  ด้วยนะ  ลองดูลิงก์วิดิโอยูทูบด้านล่างนี้ครับ
              http://www.youtube.com/watch?v=FgB-cWa0DVA



รวมลิงก์หนังสือมารพิณ

มีอะไรก็คอมเมนท์มาได้ นะครับ.... ใครมีความรู้เพิ่มเติมก็มาแชร์กัน ผมไม่ได้เก่งอะไรมากมาย ยังไงฝากบอกแนะนำลิงก์ของบล็อก feelthai.blogspot.com ต่อเพื่อนๆ ด้วย
แต่ผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามภาษาอังกฤา หรือแก้ปัญหาการบ้านภาษาอังกฤษนะครับ
 © สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ
 (English for learners - blog)