ชิ้นนี้เขียนทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยเขียนประจำที่เว็บไดอารี่ฮับด็อทคอม เก็บมาลงซ้ำที่นี่เอาไว้เป็นประวัติศาสตร์หน้านึงเก็บไว้
===========================
มีงานด่วนครับ ต้องไปคุยกะคนดังคนนึง แล้วเอามาเขียนเรื่อง บอกไม่ได้ว่าใคร ตามเงื่อนไขของฟรีแลนส์ที่เรามักทำตัวเป็นนินจา
ช่วงนี้ไม่ค่อยเม้นไดใคร ต้องขออภัยด้วยเพราะเน็ตยังเสียเหมือนเดิม ตอนนี้ก็อัปเดตอยู่มุมเน็ตคาเฟ่ ในร้านหนังสือนายอินทร์ที่ปากซอยทองหล่อ
ขอบคุณใครต่อใครที่แวะมาครับ บางคนเพิ่งมาตอนที่มีกิจกรรมชิงหนังสือที่หน้าแรกไดฮับ บอกว่าเพิ่งรู้ว่ามี ยินดีต้อนรับครับผม
ไดผมแวะมาอ่านได้เรื่อย ๆ ครับ อ่านแล้ว ไม่ต้องเม้นท์ก็ได้ เพราะก็เขียนของผมไปเรื่อย บางทีก็ไม่มีประเด็นเม้นท์ ก็ไม่เป้นไรครับ ไม่ต้องเม้นหรอก
ไม่มีข้อหาเม้นมั่วที่ไดนี้ครับ.....
แต่อยากให้แวะมาอ่าน และชวนเพื่อนมาอ่าน เพื่อนนอกไดยิ่งดี เพราะไหน ๆ ก็เขียนทั้งทีแล้ว อ่านกันหลายคนเป็นดีที่สุด
หลายคนบอกให้ผมเขียนอย่างอื่นบ้าง ก็คงมีครับ สลับไปบ้าง หรือบางทีอาจเคยอ่านงานผมในแม็กกาซีนบางฉบับมาแล้วแต่อาจไม่รู้ว่า มารพิณเขียน
คงจะเน้นที่ภาษาอังกฤษนี่ล่ะ เพราะการอธิบายข่าว อธิบายพารากร๊าฟ แบบนี้ไม่ค่อยมีใครทำกัน ผมดูแล้ว คนที่เขียนแบบนี้มีไม่กี่คนเลย มีท่านนึงรู้สึกจะเสียไปแล้วด้วยซ้ำ
ยิ่งในเน็ตนี่ไม่เห็นมี ดังนั้นผมที่โตมากับสื่ออินเทอร์เน็ต ก็ขอสานต่อ ไม่อยากให้ใครมามองสื่อนี้แต่แง่ลบ ผมว่านะมันเป็นสื่อที่แฟร์ ๆ ดี โต้ตอบกันได้ แลกเปลี่ยนกันได้อย่างลึกซึ้ง
บางคนว่าผมบ้า ซึ่งก็คงจะจริง การเขียนตอนนึงใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง แต่ก็ไม่เป็นไร ถ้ายังมีคนที่บ้าพอที่จะอ่านทุกวัน ผมก็บ้าพอที่จะเขียนทุกวันเหมือนกัน
ผมเองก็ไม่ได้เขียนเพื่อโปรโมตหนังสือ ด้วยเหตุที่ออกหนังสือเล่มแรก หลังจากเขียนที่เว็บอื่นและที่ไดฮับมาได้สามปีแล้ว คือเขียนเว็บมากกว่าเขียนหนังสือว่างั้นเถอะ
เพราะถึงไม่ซื้อหนังสือ ทุกคนก็ยังเข้ามาอ่านตอนใหม่ ๆ หรือตอนเก่า ๆ ในเว็บได้เหมือนเดิม ไว้ใครมีตังค์เหลือ แล้วอยากสนับสนุนจริงๆ ก็ค่อยซื้อแล้วกัน
ใครยังไม่แน่ใจ ก็รอ "ดูใจ" มารพิณไปก่อนก็ได้ ไม่ว่ากัน
อย่างไรก็ตาม ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ซื้อหนังสือไปนะครับ ทุนที่ได้ตรงนี้จะเอาไปพิมพ์เล่มต่อ ๆ ไป เพื่อให้ "ภาษาอังกฤษวิชามาร" แพร่หลายไปกว่าบนสื่อเว็บ
ภาษาอังกฤษจะเข้าใจได้ต้องหมั่นทบทวนวันละนิดละน้อย เบื่อแล้วหยุด อะไรที่เรารู้สึกว่าเบื่อขึ้นมา สับสนขึ้นมา ให้หยุดแค่ตรงนั้นก่อน
ถ้าไม่สนุก ก็ไม่ต้องเรียนไม่ต้องอ่าน เราพักได้เสมอ เพราะชีวิตจริงไม่มีสอบ ไม่มีคุณครูใจร้าย และไม่ใครด่าที่บ้านเวลาเราสอบตก
เรียนภาษาอังกฤษที่นี่มีกำลังใจให้คนท้อเสมอ....
รวมลิงก์หนังสือมารพิณ
- ภาษาอังกฤษร้ายสาระ
- Snake Fish Fish อังกฤษเที่ยวนอก
- คู่มือสนทนาภาษาจีนฉบับ จิ้มชี้เที่ยว
- รวมหนังสือที่เขียน(ท่องเที่ยว+ภาษา)
- ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากแนะนำเว็บ feelthai.blogspot.com และในเฟซบุ๊ค http://www.facebook.com/marnpinbook ต่อให้คนรู้จักด้วยนะครับ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง แต่ผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามภาษาอังกฤา หรือแก้ปัญหาการบ้านภาษาอังกฤษนะครับ
© สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ (English for learners - blog)
