โดย มารพิณ
อันนี้ก็เขียนเอาไว้นานแล้ว สมัยอยู่ไดอารีฮับ ดอทคอม เก็บเอามาไว้เป้นหน้าประวัติศาสตร์ที่บันทึกรวมกันไว้ที่นี่
===============================
Q: ทำไมใช้ชื่อ “มารพิณ”
A: แนวภาษาอังกฤษของผมเป็นสไตล์ “มาร” ครับ ท่านที่ชอบอ่านกำลังภายในมากหน่อยคงจะเข้าใจดีว่าหมายถึงอะไร คนเลว ๆ อย่างผมเดินสาย “ธรรมะ” ไม่รอดหรอกครับ มารเท่านั้น
วิธีการไม่เหมือนที่สอนในโรงเรียนหรอกครับ เพราะผมโดดเรียนหนีเที่ยวมาตลอด วิธีและการอธิบายของผมอาจไม่เหมาะกับคนขยันเท่าไหร่นัก ใครรู้ตัวว่าขยัน ขอแนะนำให้เลิกอ่านนะครับ สุขภาพอาจจะเสื่อม หรือ ถึงกับเสียอนาคตได้ (แซวเล่นน่ะครับ)
สิ่งที่ชอบทำคือ คิดว่าการเรียนรู้ข่าว หรือ ความหมายให้เข้าใจดี คนที่แนะนำต้องสอดแทรกเกร็ดความรู้ หรือเรื่องราวลงไปด้วย จะได้จำดี ไม่ต้องท่องให้เสียเวลา เก็บเนื้อที่สมองไปจำหน้าจำชื่อสาว ๆ ดีกว่าครับ อย่างถัดไปก็คือ เกลียดสำนวนวิชาการ ถ้าไม่จำเป็นผมจะไม่ใช้ในไดอารีนี้เด็ดขาด
ส่วน”พิณ” ก็แค่เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งเท่านั้น อย่าไปคิดมากเลยครับ เรื่อง ชื่อเสียงเรียงนาม เป็นแค่สิ่งสมมุติเรียกแทนตัว
Q: ไม่เขียนวิธีอ่านออกเสียงประกอบด้วยเหรอ
A: มีบ้าง แต่ไม่ทุกคำครับ
ผมคิดว่า สำหรับใครก็ตามที่เป็น “มือใหม่” ในการอ่านและเข้าใจภาษาอังกฤษ ไม่ควรจะพะวงหน้าพะวงหลังมากมายนัก มากเรื่องมากความ จะเสียสมาธิเปล่า ๆ จริงอยู่ การอ่านออกเสียงเป็นเรื่องจำเป็นครับ แต่เวลาอ่านข้อเขียนของผม จะเน้นการอ่านและเข้าใจไว้ก่อน ขืนเสริมโน่นเสริมนี่จะงงไปกันใหญ่
อ่านข่าวภาษาอังกฤษให้เข้าใจจะใช้ทักษะต่างจากบทสนทนาภาษาอังกฤษนะครับ ถ้าเป็นคอลัมน์ฟุดฟิดฟอไฟ เน้นบทสนทนาอย่างที่คุณแสงชัย สุนทรวัฒน์ บุกเบิกไว้ แบบนั้นต้องเน้นออกเสียงแน่นอน ซึ่งผมคงไม่กล้าวัดรอยเท้าท่านเป็นแน่
Q: ไปเรียนภาษาอังกฤษมาจากที่ไหน
A: ในเมืองไทยนี่ล่ะครับ ผมเรียนด้วยตัวเองเป็นส่วนใหญ่ เรียนในโรงเรียนหรือมหาลัยน้อยมากก็แค่วิชาบังคับ เพราะผมไม่ค่อยชอบระบบการสอนที่เน้นเชิดชูเฉพาะเด็กเก่งเท่าไรนัก สมัยเด็ก ๆ พ่อแม่ส่งไปเรียนภาษาอังกฤษที่ไหนก็โดดเรียนหนีหมด และผมเชื่อว่าทุกคนสามารถเรียนรู้และเข้าใจภาษาอังกฤษได้หมด ทุกคนเป็นคนเท่ากัน ไม่มีควาย หรือ บัฟฟาโล่ ที่ไหนหรอกครับ
Q: ทำไมเน้นเฉพาะอ่านข่าว
A: สำหรับคนเรียนภาษาอังกฤษแล้ว หนังสือพิมพ์หรือนิตยสารเป็นแหล่งข้อมูล หรือตัวอย่างการใช้ภาษาอังกฤษที่หาง่ายที่สุด มีการสรุปมีประเด็นเข้าใจง่าย ไม่ต้องตีความซับซ้อนเหมือนนิยาย มีศัพท์ที่ใช้ประจำ เจอกันบ่อย ๆ เรื่องราวอยู่ในสถานการณ์จึงน่าสนใจเสมอ
แถมท้ายอีกนิดว่า ถ้าคุณไม่เข้าใจภาษาอังกฤษไปอ่านหนังสือพิมพ์ไทยมาก่อนได้ด้วย เผื่อจะเข้าใจมากขึ้นอีกนิด (แต่ระวังไว้นิดนึง หนังสือพิมพ์ดัง ๆ เมืองไทย บางทีก็แปลผิด ๆ ถูก ๆ เหมือนกัน )
ดูจากข่าว”ถล่มอเมริกา+ถล่มอัฟกานิสถาน+ถล่มอิรัก” สิครับ ผมเชื่อว่าหลายคนที่เป็นสมาชิก UBC แต่ไม่เคย หรือไม่ค่อยเปิดช่อง CNN คราวนี้คงหมุนช่องมาดูข่าวกันเป็นแถว ใครที่มีพื้นภาษาอังกฤษอยู่บ้าง ดูไปดูมาอาจจะรู้สึกว่าเริ่มคุ้นกับศัพท์บางตัวขึ้นมาเหมือนกัน เชื่อผมเถอะครับเรียนภาษาหรั่งจากข่าวเนี่ยง่ายที่สุดแล้ว วัตถุดิบเพียบบบบ…..แค่เปิดอินเทอร์เน็ตอ่าน text ภาษาอังกฤษ และสมัครสมาชิกเคเบิลทีวีไว้ เท่านี้ก็เหมือนอยู่เมืองนอกแล้ว
Q: ไม่คิดจะออกตำราภาษาอังกฤษมั่งเหรอ
A: กำลังคิดอยู่ครับ เพื่อนฝูงในวงการและนอกวงการก็ยุกันหลายคน ตอนนี้ก็ทำท่าจะยุขึ้นด้วยสิ แต่ไม่รู้ผู้อ่านจะสนใจกันหรือเปล่าเดี๋ยวพิมพ์ออกมาแล้วเจ๊งก็แย่เลย จะออกหรือไม่ออก ใครสนใจข่าวคราวเรื่องนี้ ก็บอกมาได้
ถ้ามีอะไรคืบหน้าอย่างไร ผมจะแจ้งให้ทราบอีกทีก็แล้วกัน ถ้ามีคนส่งเมล์แสดงความสนใจมากันเยอะผมก็คงจะขยับออกมาลองตลาดกันซักเล่ม เผื่อว่าบรรดาผู้อ่านจะได้หยิบไปอ่านในห้องน้ำตอนเช้า ๆ ได้ สะดวก กลัวแต่ว่าจะไม่มีคนซื้ออ่าน เดี๋ยวเพื่อนฝูงผมที่ทำท่าจะเป็นนายทุนให้จะเจ๊งกันเป็นแถบ ๆ
Q:รู้ภาษาอะไรมั่งนอกจากภาษาอังกฤษ
A: เชี่ยวชาญภาษาลาว ถึงข้อยเว่าบ่ถืก แต่ฮู่เฮื่องอยู่ รู้เขมรนิดนึง เวียดนามนิดหน่อย ญี่ปุ่นเคยเรียนมาแต่ลืมเกือบหมดแล้ว ฝรั่งเศสก็เหมือนกัน ภาษายาวี(มาเลย์ ) พอด่าคนได้ สรุปแล้วไม่รู้อะไรเลยครับ
อยากให้คนสนใจภาษาเพื่อนบ้านของเรามากกว่านี้ อย่าสนใจแค่ภาษาฝรั่ง เชื่อมั้ยว่าภาษาไทยเรารับคำภาษาเขมรมามากแค่ไหน แถมถ้าได้ลองเรียนภาษาเวียดนามดู จะรู้ว่าสาวเวียดนามสวยแค่ไหน…ม่ายช่าย ภาษาเวียดนามกับไทยมีโครงสร้างและเซนส์ของภาษาคล้ายกับไทยมากอย่างชนิดเกินคาด แบบหลายคนไม่อยากจะเชื่อ
Q: ตอนนี้ทำงานอะไรอยู่
A: ผมทำมาหากินเป็นฟรีแลนส์พวกเกี่ยวกับการแปลเอกสาร คู่มือ เพรสรีลีส นอกจากนี้ก็มีรับจ้างเขียนสกู๊ปให้กับนิตยสารต่าง ๆ คอนซัลต์เกี่ยวกับเว็บ แต่ทั้งหมดมานี่ก็ไม่รวยเสียที ด้วยเหตุนี้ ปีหน้าอาจไปปล้นธนาคารครับ
Q: เมื่อก่อนทำอารายมา
A: แปลข่าวที่หนังสือพิมพ์ผู้จัดการรายวัน แล้วไปทำข่าวไอที (รุ่นใกล้ๆ กันกับพ่อมด-ไดอารีฮับนี่ล่ะ ตั้งเซคชั่น CyberCulture แล้วไปทำ editor บริษัทแปล Alpnet จากนั้นก็ไปเป็นบอกอ.ของ mweb.co.th และเขียนสารคดีท่องเที่ยวถ่ายภาพที่ sabuy.com กับ mweb - sanook.com ออกมาทำ tripded.com แต่เจ๊งก่อน ก็เลยกลายมาเป็นฟรีแลนส์เร่ร่อนจนทุกวันนี้
Q: คิดจะทำอะไรต่อไป
A: เดินทาง ถ่ายรูป เขียนถึงชีวิตและผู้คน เก็บมิติที่ผ่านเจอไว้ในความทรงจำ ภาพดิจิตอล และข้อเขียนเรื่องราว
รวมลิงก์หนังสือมารพิณ
- ภาษาอังกฤษร้ายสาระ
- Snake Fish Fish อังกฤษเที่ยวนอก
- คู่มือสนทนาภาษาจีนฉบับ จิ้มชี้เที่ยว
- รวมหนังสือที่เขียน(ท่องเที่ยว+ภาษา)
- ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากแนะนำเว็บ feelthai.blogspot.com และในเฟซบุ๊ค http://www.facebook.com/marnpinbook ต่อให้คนรู้จักด้วยนะครับ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง แต่ผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามภาษาอังกฤา หรือแก้ปัญหาการบ้านภาษาอังกฤษนะครับ
© สงวนลิขสิทธิ์ มารพิณ (English for learners - blog)
